ben, zargana, deus ex machina

gölgemi takip edip, kuyruğumu kovalıyordum
ilk fısıldadıklarından beri adımı kulağıma
geldim işte buraya kadar, gördünüz
yozlaşa yozlaşa

ne “ davanın reddine” ,
ne de mahal telaşa”ydı
kendimden şüphemle
haz sıtmasından titriyordum her an


bob dylan’ın izinden yürüyüp
çoklu kişilikler, kral ve soytarı
bitmek bilmez majör depresyonlar üstüne
mancınıklarıyla atılıyordum zıtlıklarımın

herseyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca,,
oksijen yoktu bana yıldızların altında

ben, zargana, deus ex machina


karar verdim çocukken ve uyguladım hep
ellerimi kirletmedim ben başkaları için
aç sınıfın lanetinden bana neydi?
ben doyacaktım.

nedensiz bir utanç bürümüştü benliğimi
takıntılıydım her zaman çürümüşlüğümün fikrine
hep korkaktım, hep cesurdum, beyinsiz bir zekiydim hep
hem her şeydim, hem hiç bir şeydim, ben her zaman


patolojilerden bir hayat ihtimali yaratacaktım
iskeletimde her bir kemiği, vücudumda her bir damarı
milimi milimine hesaplayıp, yaratacaktım kendimi
ve yarattım, bir frankenstein, her bir yeri farklı



herseyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca,
oksijen yoktu bana yıldızların altında

ben, zargana, deus ex machina


aynı cümlede geçmeyecektim hiç kimseyle
aynı fotoğrafta olmayacaktım, aynı karede
ben başkası olacaktım, onlardan değil
yürüyüp gidecektim, herkesin yanından tek başıma

mezarım yürüyordu bana doğru hep sanki
ve cesettim daha şimdiden
avlıyordum, topluyordum ve yorgun argın evime
avdan dönüyordum kadınlarla


bir budalalar gemisinde bir sürü ağzım vardı
bir sürü gereksiz organım, hepsini doyurmam lazımdı
derimin içi hıncahınç doluydu o zamanlar
ne arasan vardı orda , bir sürü insan leşi


herseyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca,,
oksijen yoktu bana yıldızların altında

ben, zargana, deus ex machina


rezilliğin orta yerindeydim, şikayetim yoktu
bir ateş topuydum rahminden annemin
bir sürü karar verdim , nerdeyse hepsi saçma
kimisi zırdeli, kimisi almost not crazy


kasık damarlarımın uzantılarıyla
o damarlardaki kandan, spermimden, dna’mdan
irininimi veriyordum kadınlara, avuçlayıp uzuvlarını
azrail yoklarken şu an, rengi soldu dünyanın çoktan


kırmızı reçetelerden medet uman düşük yaşam libidom
insan tiksintime karşı benliğimi bölen, uyuşturan
zaten hep bilirdim hayatta geç kalırdı her şeye insan
saniyeleri sayıyorum şimdi


herseyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca,
hiç oksijen yoktu bana yıldızların altında

ben, zargana, deus ex machina