varolmayan sesler duyuyorum,
kiminde çığlık, kiminde fısıltı
hiç geçmeyen bir utanç
ve şüphe var içimde

yanlışlıklar örüyor o şüphemi
öyle duygular var ki
nedenini bilmediğim
anlamıyor kalbim,
anlamıyor beynim

bir boşlukta bekliyorum
ayağımın altından çekilmiş yer çoktan
ben de gülüyorum, ama gerçek değil
hep biraz böyleydim ben zaten

bir potansiyel ziyanıyım
harap etmişim kendimi mana peşinde

öyle geliyor ki, sürükleneceğim kıyamete
emin değilim artık hiç bir şeyden
upuzun bir can sıkıntısı derdi,
ömrümü anlatacaksa eğer biri
manasız işlerle kurguya kapılmış
oyalanan biriydim hayatta sonuçta

en doğrusu devam etmek mi ?
oynadığım rol her ne ise
bir şey bilmiyorum zaten başka da
akıyorum, akıyorum sadece
saçılıyorum her bir yana
bitmek bilmez bir parodi içinden geçiyorum


pişmanlıklar, korkular, bitmiyorlar
haysiyetimin serabı içindeyim
o da eğer kaldıysa hala
çoktan bıktım ruhumun çöllüğünden

bir potansiyel ziyanıyım
harap etmiş kendini mana peşinde