çocuktum çocuktum, çok yorgundum

Yazıkmış bana, korkuluydum

patikalar keşfetmiştim o korkularımın ardında

Kendimi düşlerimle dokumuştum

Hayat sessizdi, benim gibiydi o da

Her yanıyla bezgindi, saçıldı ayaklarıma

çıkmasın diye sırlarım ortalığa

Yalvarıyordum mektuplarımla allahıma

Büyüdüm büyüdüm, çok değiştim sonra

İyiden kötüye, kötüden iyiye kendimi kaybetmeye

Tahtı, tacı, asası, hiç bir zaman olmayan

Kırılganlar kralı ilan etmiştim kendimi

————————————

Kıstırmıştım yıldızları kendi gökyüzüme 

Işıkları sönüktü demek ki ölüydü hepsi

onları böyle hayal etmemiştim ki

Bir de cam gibi kesmişlerdi etlerimi

Büyüdüm büyüdüm, çok değiştim sonra

İyiden kötüye, kötüden iyiye kendimi kaybetmeye

Tahtı, tacı, asası hiç bir zaman olmayan

Kırılganlar kralı ilan etmiştim kendimi

——————————————————

Kahrolmuştum, çıt sesi bile yoktu dünyamda

Posta kutularında kaybolmuştu  mektuplarım

Zayıf bir kuştum, tir tirdim, yazıktı kanatlarıma

allah bile sesini yükseltmiyordu unutulanlara

Böyle kalacak değildim, değişecektim, her şeyi aldığımda

büyüyüp rock and roll’un şairi olduğumda

Şimdi bakıyorum da dünyaya artık hiç olmayan umurumda

Melankolimi avutuyorum hala,  narsizmin  koynunda

Boş verdim sonra hayatıma, hatta kendi canıma

Kalbimi  de bıraktım ölen mazimin nehrinin sularına

Hapsolmuştum hep İnsanlara ve onların  küçücük ruhlarına

boşuna Teselli aradığım  kadınların  vücutlarına

Büyüdüm büyüdüm, çok değiştim sonra

İyiden kötüye, kötüden iyiye kendimi kaybetmeye

Tahtı, tacı, asası hiç bir zaman olmayan

Kırılganlar kralı ilan etmiştim kendimi