Bacaklarıma kara dut bulaştırmışım, kan değil, demişti, 

başka insanlarla eşit olmak için yaratmadım ben kendimi

Nereye doğru delirmişti, nereye doğru acaba?

Tahayyül ve obsesyon

Düşünceleri ele geçirmişti bedenini

Neyle boyamıştı acaba içini, neyle?

Şehvet ve ölümle galiba

Damarını kaderle kesmemişti ve kendi kesmişti göbek bağını

Kaç parçaya yırtmıştı kendini acaba, delinin tekiydi

İnayetini sorguluyordu sürekli insanlığın

Saçmadan başka bir şey bulamamıştı sonunda

Çok geçti her şey onun için, kurtulabilecek gibi değildi

gerçekle ilgisi kalmamıştı zihnindeki anıların

Rotası yoktu gemisinin

Köpekbalıklarına atmıştı kendini beslemek için

Titrek sesi nerdeyse ağlatırdı beni. Güzel, alto, titrek sesi

Yılgındı nefesi ama heyecanla konuşurdu

Yoktu hiç bir şeye saygısı

Kızgındı, öfkesi basardı yüzünü, kıpkırmızı ederdi

Sevişirkenki seslerine bayılırdım ama

Kalbi hep siyaha düşüyordu iniltilerinin sonunda

İnancı da yoktu bana, sadakati de

Yatardı başkalarıyla da

Olsun, severdim onu

Sıtmaya razı ederdi beni, ölümü gösterip

Manik şeytan

Depresif melekti aynı anda

Artık yok o

Olsun,  anısı var bende.

İyi kızdı aslında.

Olay o kadar basitti ki

Kalbi yumuşak diye öyle biri olmuştu

Ben bilirdim, o bilmezdi bunu

Keşke bunu söyleseydim ona zamanında.

Keşke.